Dag 14: De reis naar Nederland

Dit is ons laatste bericht We zijn weer veilig aangekomen in Nederland. De terugreis ging erg voorspoedig.We waren om 16:00 uur naar Nederland, en we om 12 uur weer thuis zijn.Om de reis goed af te sluiten hebben we de laatste ditjes datjes:

Wist je datjes:

We totaal 5600km hebben gereden
Wim bijna de fotograaf is geworden
Jeroen en Siemen blij waren dat ze hun laptop bij hadden
en Martijn en Wim hier gretig gebruik van maken
Jeroen de held is met super snel eten
De jeep maar 200 km/uur kan
Martijn een hekel heeft aan cruise control
Siemen nog steeds af en toe snurkt
De kaart van oekraïne niet te vertrouwen is
We deze vakantie veel van google maps gebruik gemaakt hebben
Wim 1 hele dag zijn kamer niet uit is geweest in Jalta.
Martijn vijf keer niet heeft ontbeten.
We de muziek cd’s van Siemen helemaal beu zijn.
Dat de vrouwen in Oekraïne best wel knap zijn.
De auto grondig is gewassen in Strzelin.
Dat de meeste Oekraïner voor Spanje waren (de hufters).
En wij daardoor 40 minuten op ons bier moesten wachten.
Wist je dat Martijn met een gemiddelde van 126 km/uur van polen naar Nederland is gereden.
Martijn een hele hoge telefoonrekening krijgt van het werken in Oekraïne.
“gewoon omdat het kan” een veel gehoorde uitspraak was.
De wegen in Oekraïne nog de nodige aanpassingen kunnen gebruiken.
Je tijdens het rijden volledig moet focussen op de weg, om de gaten te ontwijken.
We zowel met kaart als met navigatie op de telefoon onze weg door Oekraïne hebben kunnen vinden.
We 10 dagen Oekraïne hebben kunnen overleven zonder de taal te spreken
We 1 woord Oekraïns kunnen: Tak.

Nou dit was onze blog weer. We hopen dat jullie van al deze verhalen genoten hebben.

Groeten,
Siemen, Jeroen, Wim en Tinus

Dag 13: Deel 1 van de terugreis, de grens over

Vandaag stond er een rit van 723km op de planning + de grensovergang van Oekraïne naar Polen. We hadden verschillende verhalen over de grensovergang gehoord: het kan 10 uur duren of het kan 1 uur duren. Aangezien we de avond nog in Strzelin wilden doorbrengen zaten we weer om 7 uur aan het ontbijt. We hadden allemaal heerlijk geslapen in de brede en lange bedden. Ontbijt kon door de beugel. Rond 8 uur zaten we in de verminkte jeep om aan het eerste deel van de terugreis te gaan beginnen.

Het enige verhaaltje dat we kunnen vertellen over de reis tot de grensovergang is het tanken bij de Shell. Zoals gewoonlijk moesten we van te voren een schatting maken van het aantal liters diesel dat we wilden tanken. Vaak maakten we een te ruime schatting waardoor we altijd teveel betaald hadden. Soms werd dat dan in een 5 liter waterfles gepompt. Echter, dit keer zat de tank nog niet eens vol en de pompbediende stopte al met tanken terwijl we nog 5 liter tegoed hadden. De manager van het tankstation moest erbij komen om het probleem op te lossen.

De grensovergang was dus goed klote. Eerst stond je in de rij bij de Oekraïense grens. Het zonnetje scheen ondertussen vrolijk door en op alle zwarte auto’s kon je zo een aantal eitjes bakken. Het ging allemaal erg traag en dat was met name te wijten aan de Polen. De grenscontrole van Oekraïne stelde namelijk geen zak voor: ze controleerden paspoorten en het voertuigbewijs. De bagage werd niet eens gecontroleerd. Eenmaal in het niemandsland stonden we ook weer te wachten. Het leek wel of de Polen regelmatig pauze hielden, zo traag ging het proces. Uiteindelijk hadden we zo’n vijf uur verprutst aan deze grenscontroles. Lang leve de Europese Unie!

Eenmaal in Polen besloten we bij een grote supermarkt te pauzeren. Hier aten we een lekker broodje Döner kebab. Ook kochten we hier wat waterflessen want die hadden we nodig gehad bij de douane. Hierna reden we naar hotel Maria in Strzelin. We kwamen rond half 11 aan. Martijn, Wim en Siemen dronken nog een biertje in het bijbehorende cafeetje. Jeroen lag al te pitten toen we terugkwamen om 12 uur.

Nou goed, Martijn verliet vanochtend om 10 voor half 8 de hotelkamer, omdat hij nog wat moet werken. Rond 12 uur kwam hij even terug om Jeroen mee te nemen op jacht naar nieuwe banden voor de auto. Ook zou de auto een grondige reinigingsbeurt ondergaan. Vanmiddag rond 4 uur vertrekken we naar Nederland. Verwachte aankomsttijd: rond 1 uur in de nacht of zo.

Groeten vanuit Polen,

Wim, Siemen, Jeroen en Tinus natuurlijk

Dag 12: Van Vinnytsja naar Ivano-Frankivsk - De dag waar alles anders liep.

Na een relatief lange nachtrust van ongeveer 7 uur werken we wakker in veel te kleine bedden. Rond kwart voor 8 zaten we aan het ontbijt en om half 9 zaten we in de auto onderweg naar het gebergte van Oekraïne.

Het landschap was weer prachtig uitgestrekt, zoals we nu wel gewend zijn. Aangezien er niet veel bijzonders gebeurde, zullen we hier niets over vertellen (we maakten alleen veel kilometers). Laten we meteen maar naar het Carpathe gebergte gaan. Het gebergte had volgens Siemen wel iets weg van Oostenrijk. De bevolking die er woonde was een beetje zigeunerachtig. De natuur was fantastisch. Het gebergte fungeert in de winter ook als skigebied. We konden een aantal van de skiliften zien.

Het hoogtepunt van de dag (en misschien ook wel van de hele vakantie) zou de jeeptocht in het gebergte worden. Wim en Jeroen hadden ergens op internet gelezen dat het mogelijk was om met de jeep de top van de hoogste berg, de Hoverla, van Oekraïne te bereiken. We reden zoals gepland naar de Hoverla (volgens de navigatie, handmatig ingetekend). We kwamen uit bij het nationaal park van de Karpaten waar we gewoon met de auto in konden. Aangezien er niemand in het hokje bij de ingang zat reden we gewoon het park binnen. Eenmaal in het park kwamen we al snel de boswachter tegen. Deze was echter erg vriendelijk en hij zei dat we achter hem aan moesten rijden naar z’n hutje. Vanaf hier konden we de Hoverla op rijden. We betaalden 140 van die munteenheid en we konden vertrekken.

De weg bestond uit zand en stenen. Martijn had er veel moeite mee om de auto goed naar boven te manoeuvreren. Iedere keer als de auto een vreemd geluid maakte hoorde je hem kreunen: de auto en Martijn waren één. We begonnen op ongeveer 800 meter. De rit zou uiteindelijk 16 kilometer lang zijn en we zouden een hoogte bereiken van 1550 meter (deze tocht duurde ongeveer 2 uur). De Hoverla is echter 2060 meter. We konden nog een stuk doorrijden, maar dit besloten we om een aantal redenen niet meer te doen. Ten eerste was het al 6 uur in de avond en we wilden toch wel voor het donker weer ergens op; het asfalt zitten. Ten tweede wisten we niet hoelang de weg nog zou zijn als we doorreden. Ten derde, de weg die we reeds hadden afgelegd was bijzonder klote en we wisten niet hoe de weg verderop zou zijn. We besloten dus om te keren nadat we een voorband hadden gewisseld. Deze was lek nadat hij waarschijnlijk een scherpe steen heeft geraakt aan de zijkant van het pad.

Op de weg naar boven hadden we ook nog last van een vogeltje. Dit vogeltje bleef steeds voor onze auto vliegen, ging dan weer op het pad zitten, en als de jeep bijna bij het vogeltje was vloog het weer een stukje verder. Dit proces duurde zeker zo’n vijtien minuten en zorgde voor extra entertainment in de jeep.

De voorband was echter niet de enige schade aan de auto. De bodemplaat van de auto sleepte mee over de grond en er zat ook een deuk in de uitlaat. De weg naar beneden was in ieder geval een stuk makkelijker te bereiden. Toen we eenmaal op het asfalt waren reden we naar de slaapplek die we hadden gereserveerd voor de nacht. Onderweg kwamen we nog een brug tegen, zodat we onder de auto konden kijken. Jeroen en Martijn maakten de bodemplaat vast met behulp van flosdraad (heeft iedere tandarts natuurlijk in zijn handbagage). Zo konden we weer vooruit zonder al te veel zorgen.

De slaapplek zou in Vorokhta zijn. Eenmaal daar aangekomen was het hotel gesloten. Een ander hotel probeerde ons een kamer van 175 dollar aan te smeren. Dat ging dus niet gebeuren. We besloten maar om alvast een deel van de reis van morgen te doen. Overnachten deden we in Ivano Frankovic. Het Nadia hotel leek ons wel een goed idee en dat is ons uiteindelijk ook goed bevallen. We konden nergens meer iets eten (Wim en Martijn zochten om 12 uur in de avond nog naar voedsel), dus stapten we het bed in met lege magen.

Maar goed, we zitten nu in de auto op weg naar de grens. Laten we hopen dat de douane niet al te moeilijk gaat doen.

Groeten vanuit de jeep,

Wim, Siemen, Jeroen en Tinus

Dag 11: Van Yalta naar Vinnytsja – Slapen is voor mietjes!

De slogan van de dag: slapen doe je maar in je eigen tijd! Vannacht om half 4 zijn we gaan slapen en vanochtend om 6:40 ging de wekker alweer. Rond 7 uur zaten we aan het ontbijt en om kwart voor 8 zaten we in de auto. We hadden ons mentaal helemaal voorbereid op de lange rit van vandaag! Slapen is voor mietjes (lijfspreuk van Jeroen). De afgelopen week hebben we elke route met Google.maps gepland en deze blijkt elke keer weer de juiste tijd aan te geven. Voor vandaag stond er een route van 11 uur op het programma. Tel daar de pauzes bij op en je bent zo´n 12 uur onderweg.

De eerste uren was het opvallend stil in de auto. Waarschijnlijk was iedereen van het mooi uitzicht op de zwarte zee aan het genieten (of stiekem nog aan het slapen). Het binnenland van de Krim is heel heuvelachtig en dit gaf prachtige uitzichten over het gebied. Echt genieten zo in de vroege ochtend.

Wat ook typisch Oekraïens is, zijn de vele lasercontroles langs de weg. Vandaag zijn we er zeker 40 gepasseerd. De politie probeert op allerlei manier geld te innen. Tot op heden gokken we nog steeds hoe hard we mogen, want we hebben nog amper snelheidsborden gezien. We zijn gelukkig ook nog niet gepakt door die vuile geldinnende stinkende achterbakse kleine dikke kalende klootviolen.

We zijn nog een paar keer gebeld vandaag door een receptioniste van het hotel waar we nu in zitten. Zij waren aan het onderhandelen over de prijs en de kwaliteit van de kamer. Uiteindelijk hebben we gezegd dat ze maar moesten mailen. In de auto hadden we netjes terug gemaild dat we het vanavond wel zouden regelen. Bij het hotel ging alles bijzonder vlekkeloos, alhoewel dat vrouwtje geen Engels kon.

De stad Vinnytsja is klein maar bruisend waar vele jongeren de straten bevolken. Sommige reisgidsen noemen deze stad Klein Kiev. Het heeft een mooi plein waar vele kleine cafés gevestigd zijn. Het heeft ook een groot winkelcentrum waar we boodschappen hebben gedaan voor de reis van morgen.

Vandaag hebben we 845 kilometer gereden in zo´n 12 uur. Morgen gaan we naar het gebergte, genaamd de Carpathe. Daar zullen we de Hoverla gaan bezoeken. Dit is de hoogste berg van Oekraïne.

We hebben het idee dat we worden lekgestoken door een paar insecten, dus welterusten.

Wim, Jeroen, Siemen en Tinus

Oja het hotel waar we vanavond in zitten kun je via deze site bekijken: http://www.vintur.com.ua/index_en.htm

De reis van vandaag 845 km in 12 uur tijd.

Dag 10: Yalta

Voor de mensen die geen zin hebben in een lang verhaal hier de samenvatting: zon, zwembad, slapen en voetbal.

Hieronder volgt het uitgebreidere verhaal van Siemen.

Net zoals de dag van gisteren was het er gisteravond weer niet van gekomen om een berichtje te plaatsen. Dus vandaar dat hij nu komt, aangezien we nu onderweg zijn van Yalta naar Vinnytsja .

Maar jullie zullen je vast afgevraagd hebben wat we gisteren gedaan hebben. Nou hier kan ik heel makkelijk over zijn. Yalta is echt een badplaats net zoals bijvoorbeeld plaatsen in Spanje en Griekenland. Yalta ligt aan de Zwarte Zee, en daar zaten we in het Yalta Intertourist hotel.Na een nacht kort geslapen te hebben (we hadden de airco op lucht rondblazen gezet i.p.v. de airco, wat niet te onderscheiden is als er vage tekens op de afstandsbediening staan), besloten Jeroen en Siemen maar vroeg op te staan. Na eerst een paar baantjes gezwommen te hebben besloten we lekker te ontbijten.  Daarna hadden we onze vorige blogpost geschreven. Ondertussen hadden we weer zin om lekker bij het zwembad te liggen, dus wat let je dan? Dan doe je het, gewoon omdat het kan. Na even flink gebakken te hebben (de zon was echt heel fel), en de nodige baantjes getrokken te hebben gingen we maar weer naar boven. Hier hebben we even wat slaap ingehaald van de erg korte nachten.

Rond 7 uur besloten we in het hotel te gaan dineren. Hier kon je voor 19 euro onbeperkt eten en drinken. Het eten was erg goed, zeker na de slechte ervaring van het vorige hotel waar we een dinerbuffer hadden. Zodra we klaar waren met eten hadden we de taxi gepakt om naar Yalta City te gaan. We hadden namelijk besloten om hier voetbal in een kroeg te kijken. We hadden aan de taxichauffeur gevraagd of hij een goede kroeg kende waar je voetbal kon kijken. Dit wist hij wel en we werden net buiten het centrum bij een echte Oekraïense kroeg afgezet. We keken even binnen en het was er toch wel echt heel rustig. Dus besloten we maar richting het centrum te lopen om dan in dezelfde kroeg voetbal te kijken als gisteren. Hier was het echter erg druk. Maar na wat wringen hadden we toch een plekje tussen de lokale bevolking. Deze waren erg aardig en konden wat gebrekkig Engels, maar het was genoeg om er mee te kunnen communiceren. Na deze spannende wedstrijd gezien te hebben en door de uitslag behoorlijk teleurgesteld te zijn, besloten we maar richting het hotel te rijden met de taxi. Daar zijn we nog even naar de beachclub geweest, echter was het hier niet zo druk. Na daar even een lekkere cocktail gedronken te hebben besloten we maar te slapen aangezien we weer vroeg op moesten.

Om 6:40 ging de wekker weer om rond 7 uur aan het ontbijt te zitten. Het ontbijt was weer erg goed verzorgd en om half 8 zaten we in de auto. De rit die we vandaag gaan maken heeft een afstand van 850 km en de navigatie zegt er 14:30 uur over te doen (gelukkig rijden we hier altijd wel wat vanaf!).

Wim, Jeroen, Martijn: “Siemen heeft ondanks dat we gisteren geen flikker hebben uitgevoerd er toch nog een belachelijk lang verhaal van weten te maken.”

Groetjes vanuit de wagen:

Siemen, Jeroen, Wim en Tinus

Wist je dat:

We nu al 2600 km gereden hebben.
Wim zo moe was dat hij zijn kamer niet uit gekomen is.
Martijn zo nodig de airco moest uitzetten en hij dit geweten heeft.
We een paar tinten bruiner geworden zijn.
Jeroen geen gel, zonnebrand, aftersun en nagelschaartje bij heeft.
Zijn mede reisgenoten zo aardig zijn om deze Jeroen te laten lenen.
De bedden in dit hotel erg goed waren.
De airco de 2^de nacht wel goed werkte.
Jeroen nog steeds beweerd dat Siemen snurkt.
We alle cd’s in de auto al zeker 4x gehoord hebben.
Het liedje van Jan Smit zo snel mogelijk wordt doorgespoeld.
En dit als smoesje geeft voor zijn slecht nachtrust.
Siemen nu eindelijk klaar is met typen.

Dag 9: De reis van Kiev naar Yalta deel 2: Gewoon omdat het kan!

Het is nu zondagochtend half 10 en we hebben nu pas tijd om een verhaaltje over gisteren te schrijven.  We hadden besloten dat we op tijd in Yalta wilden zijn, omdat we hier een schitterend hotel met zwembad hebben. Om half 6 ging de wekker in ons hotel in Zaporozhye! Het was nog 28 graden op onze kamer waardoor we vastgeplakt aan het beddengoed wakker werden. Na een ontbijt waar ik liever niet over wil spreken (geen aanrader, zeker niet op de vroege ochtend!!!) laden we onze spullen in de auto en rond kwart voor 7 reden we weg.

We lieten al snel de vieze industriestad achter ons. Via de stuwmeren reden we richting de Krim. We zagen duidelijk dat het landschap veranderde in een landschap met een zee klimaat. We kozen vandaag niet voor de kortste route naar Yalta, maar we wilden meer van het eiland zien. Jeroen had een weg die door het oosten van de krim liep gekozen, dit omdat ze hier een hele mooie toeristische weg hadden.  Ook waren de muren van kasteel Sudak te zien (zie foto’s). Het kasteel zelf is verwoest maar een aantal torens staan er nog. Tinus was op de toeristische route helemaal in zijn element, omdat het landschap goed heuvelachtig was en de weg ons een mooi bochtencircuit aanbood. Onderweg kwamen we verschillende wijngaarden tegen en de zee kwam steeds dichterbij. Op een gegeven moment hebben we een heel stuk langs de zee gereden. We zagen dat mensen gewoon kampeerden op het strand! Dus gewoon je auto op het strand zetten en je tentje opzetten, gaaf!

In de badplaats Sudak hebben we gelucht. Het was echt super druk in de badplaats en aan de auto’s te zien zijn er veel Russen op de Krim. Onderweg zijn we nog door verschillende kleine dorpjes gereden, die er super gezellig uitzagen. 

Het verkeer blijft ons hier nog steeds verbazen. We zitten nog steeds vol bewondering te kijken wat zich hier in het verkeer afspeelt en wat automobilisten allemaal flikken, ons standaard antwoord is steeds “gewoon omdat het kan!”. Voorbeelden zijn: van een 3 baans-weg een 5 baans-weg maken. Stoppen waar je kunt stoppen, dus gewoon midden op de weg, de weg kan plotseling zijn open gebroken, doorgetrokken strepen negeren, uitvoeg strook van de tegemoet komend verkeer gebruiken om in te halen. 

Rond 16 uur kwamen we bij het hotel aan. We checkten snel in om daarna meteen een duik in het Olympische zwembad te nemen, heerlijk! Hier hadden we al heel de dag naar uitgekeken. Daarna nog in de zon gelegen om even bij te komen van de reis. Rond half 8 reden we naar de stad om daar wat te gaan eten. Tot onze grote verbazing waren hier verschillende eettentjes die bavaria parasols hadden en die ook bavaria bier verkochten.  Tinus vond dit geweldig en nadat we bijna heel de boulevard hadden afgelopen besloten we bij een bavaria restaurant te eten. Na te hebben gedineerd, zijn we een kroeg op gaan zoeken om de voetbalwedstrijd Uruguay – Duitsland te kunnen kijken. De vraag was alleen waar we dit konden doen. Toen we hoog in de lucht keken zagen we in een hoog gebouw daar een tv scherm met voetbal erop. Dus besloten we gewoon de trap op te gaan. Hier bleek een kroeg te zitten, waar ze zoals de rest van dit gebied GEEN engels spreken. Via wat handen en voetenwerk kregen we uiteindelijk bier. Na de spannende wedstrijd zijn we de boulevard afgelopen, en hier kwamen we bij een super vette/chique tent uit. Toen we naar binnen wilden gaan, begon de super brede portier russiche/oekraïns te praten, het bleek namelijk dat we er met onze korte broek niet in mochten. Heel erg jammer aangezien deze tent echt vol met mooie vrouwen zat! Dus zo lukt het nog niet om een mooie rijke rus te scoren. Na deze teleurstelling zijn we maar weer richting het hotel gegaan. Hier hadden ze een bar, dus gingen we daar maar even kijken. Hier waren welgeteld 8 man binnen, met een gemiddelde leeftijd van 50??? Na hier snel een biertje gepakt te hebben besloten we maar naar de strandtent van het hotel te gaan. Hier was het een stuk beter te vertoeven. Goede muziek (echt net zoals in Nederland) met een goede DJ. Ook waren de mooie vrouwen hier weer aanwezig (iets wat je totaal niet van Oekraïne verwacht, maar geloof ons, ze zitten hier genoeg!) Nadat het uiteindelijk 3 uur was geworden, besloten we toch maar richting ons bed te gaan.

Siemen en Jeroen hadden nog een pracht plan om in de vroege morgen (9uur) te gaan zwemmen om daarna te ontbijten. Kortom slaap is voor mietjes!

Nu gaan we lekker even zwemmen/zonnen en bijslapen.

Jeroen, Siemen, Wim en Tinus

548 km met een gemiddelde snelheid van 61 km/uur

Dag 8: De reis van Kiev naar Yalta deel 1: tussenstop Zaporozhye

Vandaag bestond de reisdag uit een rit naar Zaporozhye. Dit is een industriestad richting het oosten van Oekraïne. We hebben voor deze stad gekozen omdat dit plaatsje onze route naar Yalta (de Krim) mooi in tweeën splitste. Om 7 uur zaten we aan het ontbijt zodat we rond 8 uur konden vertrekken, zodat we tijd genoeg hadden om de 520 kilometer af te leggen. Vandaag bestond de route vooral uit B-wegen en we wisten niet wat we hiervan moesten verwachten. Achteraf kunnen we zeggen dat de wegen 100% meevielen en dat we lekker hebben kunnen toeren.

Het landschap bestond vandaag vooral uit zonnebloem- en tarwevelden. Deze velden waren heel groot. We reden ook een heel stuk langs de stuwmeren, al konden we ze maar af en toe zien. Op dit moment zijn ze druk bezig om het graan te oogsten. Ze rijden wel met 5 grote machines per weiland om alles te oogsten. In de stad Dnipropetrovsk hebben we geluncht. In een hele grote supermarkt hebben we broodjes met allerlei zoete troep erop gekocht (lokale broodjes) en deze heerlijk bij de auto opgegeten.

Rond half 5 kwamen we aan in het hotel. De kamers zijn iets minder luxe (geen airco) dan de vorige keren (we hebben de goedkoopste kamers genomen, totaal geen luxe en op de kamer is het nu 29 graden, lekker zweten dus, en in dit hotel is er ook geen internet, dus echt back to basic!). Het viel ons meteen al op dat bijna niemand hier een woordje Engels kan spreken in Zaporozhye. Een heel verschil met Kiev, waar de jongeren toch wel de basisdingen in het Engels konden vertolken. De ervaring hier leert echter dat je met gebaren al een heel eind komt. We hebben het boekje Engel-Oekraiens nog niet hoeven te gebruiken (al doet Jeroen pogingen om wat woordjes te leren).

Het stadje zelf is een industriestad. De lucht is erg vervuild en dat is goed te merken. Het schijnt vroeger nog veel erger geweest te zijn; vele fabrieken zijn in de loop der tijd dicht gegaan. Het bijzondere aan deze stad is dat het een boulevard heeft van 8km lang.

Eten deden we bij een Italiaan. Dit restaurant kwamen we onderweg tegen, zag er heel erg netjes uit! Eten bestellen ging wat moeizamer, omdat ze geen engels konden (dus plaatjes aanwijzen).  Ijsje eten deden we bij de Mc Donalds, hier moesten we een flink eind voor wandelen, Ongeveer 6 km totaal waaronder we nog een flinke regenbui kregen. Terug gingen we met de taxi, aangezien het nog steeds regende. We gaan vroeg slapen want morgen moeten we vroeg op. We hebben een lange rit te gaan en we willen ook nog tijd over hebben om morgen te zwemmen. (en dan lekker bij het zwembad en het luxe hotel de slaap inhalen, aangezien aan dit hotel echt niks is!)

Groeten vanuit de stad waarvan we de naam morgen al niet meer weten,

Wim, Jeroen, Siemen en Tinus

Dit keer wat minder foto’s.

De route die we gereden hebben, totaal 528 km, gemiddeld 65 km/uur

Dag 7: Door Kiev met de benenwagen

Door de weinige uurtjes slaap die ons reisschema ons biedt,  hadden we besloten vandaag uit te slapen. Om kwart over 9 zaten we aan het ontbijt om vervolgens om 10 uur onze sightseeing tour te starten door Kiev. Martijn moest zijn hobby uitoefenen (werken) vandaar dat hij later bij de rest aansloot. Onze tour startte bij zo’n groot klooster, genaamd het Kyivo-Pechers’ka Lavra. Het complex bestond uit 23 hectare en er liepen verrekte veel geestelijken rond. Er waren ook catacomben waar ze van die gemummificeerde lijken bewaarden. Daar zijn we ook even in geweest, maar de gangen waren zo klein en het was megadruk dat we hier snel weer uitgevlucht zijn. De mensen hier zijn enorm gelovig en daarvan waren wij zeer onder de indruk. Overal werd gebeden en vele schilderijen afgekust.

We zijn naar het Vrijheidsplein gelopen via het huidige stadion van Dynamo Kiev en de Arc de Triomf van Kiev. Bij deze boog hadden we een fantastisch uitzicht over de stad en de rivier (de Djnipro River). Onderweg kwamen we nog een Processietocht tegen. Vele gelovigen (vele waren oud, maar er zaten ook een aantal jongeren bij) hielden kruisjes en schilderijtjes de lucht in en liepen gewoon over de weg door het drukke Kiev. Tijdens het eten in de Sushibar belde Tinus op en hij sloot bij ons aan (intussen was het al twee uur in de middag).

We hebben een heleboel kerken gezien. Zoveel kerken, dat we er na een tijdje gewoon genoeg va n hadden. We zijn ook nog even in de artistieke buurt van Kiev geweest waar verschillende kraampjes stonden met zelfgemaakte kunst (troep). Jeroen had een T-Shirt gekocht. Wim wilde kaarten kopen voor het thuisfront, maar die kennen ze blijkbaar in Oekraine niet, want we hadden nog geen enkele briefkaart in heel Oekraine gezien.

Na en ijsje bij de Mac Donalds en een drankje op het terras (op het vrijheidsplein) gingen we naar het  hotel. We waren kapot omdat Kiev gebouwd is op een aantal (hele steile) heuvels. Onze kuitspieren zijn wel extra getraind door deze tocht. Eten we deden we bij een schitterend Sovjet Unie stijl restaurant waar we heerlijk hadden gegeten.

Op dit moment kunnen we zeggen dat we ongeveer elke dure auto hebben gezien, die er op deze aardkloot word gemaakt hebben gezien.

Jeroen, Wim, Siemen en Tinus

Totaal was de gelopen route 28 km!

Dag 6: Chernobyl; Het gevecht tegen de onzichtbare vijand!

In een overwinningsroes werden we om 7 uur wakker gemaakt door de wekker. We moesten om half 9 bij het Maydan Nezalezhnosti plein zijn waar we verzamelden om naar Chernobyl te gaan. Martijn had het ontbijt geskipt omdat hij pas om 5 uur in bed lag en een flinke kater had. Na een rit van twee uur waarin een documentaire werd getoond over Chernobyl, kwamen we aan bij de 30 km radiation zone. Daar moesten we de bus uit, werden onze paspoorten gecontroleerd en mochten we weer instappen om het gebied in te gaan. We reden naar het dorpje Chernobyl waar we instructies kregen van de gids. Er werd ons nadrukkelijk verteld dat er amper straling was en dus amper gevaar. Alleen die geigenteller piepte toch vaak en hard. 

Na het oppeppende verhaal en uitleg van de regels (lange kleding, niks uit h et gebied meenemen, niets eten en drinken, niets aanraken etc.) waren we klaar voor de World’s Weirdest Day Trip. Als eerste reden we lang de Red Forrest. De gids liet ons zien dat dit een typisch voorbeeld was van een ‘hotspot’, waarbij de straling ontzettend hoog was (1500 i.p.v. de 50 die dat ding bij de reactor zelf aangaf). Daarna reden we naar de beruchte reactor numero 4. We werden in het informatiecentrum voorgelicht werden over de geschiedenis van de reactor en de toekomstige beschermingsmaatregelen. Dat vrouwtje was verschrikkelijk slecht in Engels en na 10 minuten was onze concentratie al ver te zoeken. Ze ging nog een half uurtje door met brabbelen (gelukkig hingen er genoeg foto’s zodat we het verhaal wel mee kregen).

In de reactor konden we zelf natuurlijk niet komen. We moesten vanaf 70 meter toekijken en konden hier onze foto’s maken. Daarna gingen we naar hele grote catfish kijken. Ze zijn zo verrekte groot omdat er geen natuurlijke vijanden meer aanwezig waren. Bovendien, de vissen leven vooral op de rivierbodem, maar omdat ze toch iets moeten eten komen ze naar boven.

Toen was het tijd voor Prypyat (Ghost City). Destijds werden in twee uur tijd de mensen (50000) veel te laat (twee dagen na de explosie) geëvacueerd. We mochten in een aantal gebouwen (school, zwembad, theater en hotel) ronddwalen met de gids. Erg indrukwekkend allemaal. We hebben vele foto’s gemaakt in deze verlaten stad.

Hierna hebben we een echte Sovjet lunch gehad in Chernobyl ( eten komt buiten het gebied natuurlijk). Voordat we het gebied moesten verlaten werden we gecheckt op straling. Gelukkig was iedereen clean. Hop naar Kiev, om daar nog ff een oranje shirtje te kopen voor Wim aangezien Nederland in de finale staat. Snel nog iets in de Mc Donalds gegeten voor een keertje, daarna dit fantastische verslag getypt en nu maar weer voetbal kijken.

Groeten vanuit Kiev,

Jeroen, Siemen, Wim en Martijn

Oja, voor de liefhebbers, hier was het vandaag 29 graden. Gelukkig hadden de busjes airco zodat het goed vol te houden was.

De route die we vandaag afgelegd hebben. Als je erop klikt kun je meer details zien

Dag 5: Onderweg van Lviv naar Kiev Update

De lange reis van Lviv naar Kiev stond vandaag op het programma, we zouden 542 km moeten afleggen. We hadden afgesproken dat we om kwart voor 8 gingen ontbijten zodat we om half 9 konden vertrekken. Toen we weg wilden rijden van het bewaakte parkeerterrein werden we er niet afgelaten; de spoorboom bleef namelijk dicht. We dachten dat we misschien tuig waren geweest, of dat Martijn toch nog door het bed was gesprongen, maar het bleek dat Wim zijn lenzenspiegeltje was vergeten.

We waren eerst op zoek naar een Shell tankstation zodat we vertrouwd konden tanken. Deze plaats hadden we van te voren al op internet opgezocht. Het bleek echter niet op die plaats te bestaan en natuurlijk klopte Google Maps beter dan de site van de Shell zelf. Dit grapje zorgde voor een omweg van drie kwartier.

Vandaag was de eerste echte rit door Oekraine. “Wow, hoe kan dit” was de meest uitgesproken zin van Jeroen. We vielen namelijk van de ene verbazing in de andere. Je werd van rechts en links ingehaald en de auto’s waren soms oud en gammel terwijl andere auto’s juist splinternieuw en snel waren. De snelweg is nog in de maak, waardoor het constant van rijbaan wisselen was. Nederland is er niks bij vergeleken met hier! Een andere veelgenoemde uitspraak van vandaag was “Hoe hard zullen we hier mogen rijden???”. We zien hier namelijk GEEN snelheidsborden langs de kant. En aangezien iedereen hier andere snelheden rijdt, is dit volkomen onduidelijk voor ons. We hebben al wel veel politie aan de kant zien staan, maar zijn gelukkig nog niet aangehouden.

Ook komen we erg leuke dingen onderweg tegen zoals paard en wagen dat langs de snelweg loopt. Een zebrapad op de snelweg??? Verder loop de snelweg dwars door het landschap, dus het was weinig sturen. Het landschap loopt hier erg golvend. Je hebt hier bosrijke gebieden en ook grote vlaktes. Onderweg vind je vele groepen mensen langs de kant die je dingen proberen te verkopen. Denk hierbij dan aan bessen, gedroogde takken, aardappelen, koekjes enz.

Wat ons ook opviel waren de vele kerken met gouden koepels. Waar heel veel inwoners in armoede leven staan toch verrekte mooie kerken. Het land is nog heel gelovig, dit hebben we gisteren heel erg ondervonden. In elke kerk die we bezochten werd nog veel en lang gebeden door jong en oud.

Er zijn ook vele straathonden. Jeroen had er bijna een aangereden, het scheelde maar bijna niks. We hadden wel twee platgewalste honden gezien op de weg.

Onderweg hebben we nog een paar keer een plaspauze gehouden in een weiland. In Rivne hebben we geluncht. We stopten onderweg ergens bij een bushalte omdat daar een paar kraampjes stonden. Wat bleek dat er een overdekte markt aanwezig was waar we heerlijke broodjes en wat fris kochten. Wim had alleen ruzie gekregen met de verkoopster omdat hij de koelkast open trok om wat fris te pakken.

Om kwart over vijf kwamen we aan bij het hotel. Er stonden een aantal dure bakken op het parkeerterrein. We parkeerden recht voor de hoteldeur om daar in te checken. Onze kamers waren op de veertiende verdieping. Martijn en Wim hadden uitzicht op het stadion dat werd gebouwd voor het EK van 2012. Ze moeten nog wel opschieten om alles af te krijgen.

We besloten om snel even een buffetdiner te pakken. Een tip voor toekomstige gasten: doe maar iets anders eten. Het was niet te vreten. Zeker in vergelijking met wat we gisteren, eergisteren en de dag voor eergisteren hadden gegeten.

Nou, Nederland moet zo voetballen. Martijn is um al gepeerd om plaatsen te reserveren in een of andere Ierse pub. Deze Ierse pub was door het consulaat in Kiev aan ons geadviseerd (Martijn had deze ff tussen de middag gebeld, de held).

Nou wij gaan nou ook maar, anders missen we de aftrap!

Hup Holland Hup

 

De wedstrijd Nederland – Uruguay

Na een lange dag reizen was het zover. Eindelijk aangekomen in Kiev. Na ingecheckt te hebben in het hotel, gingen we even relaxen om daarna het slechte diner in ons te nemen (zie vorige post). Na snel het verhaaltje getypt te hebben, zijn we als een speer richting het golden gate café gelopen, want hier hadden de Nederlanders zich verzameld. Eenmaal daar aangekomen hebben we een hele spannende wedstrijd gezien, die menig van jullie ook gezien zal hebben. Daarna weer snel terug gelopen om naar het hotel te gaan. Nu even dit bericht posten dat we allemaal nog veilig zijn na al het gejuich!!! en zometeen lekkker slapen, om morgen weer vroeg op te staan (7 uur) en naar Chernobyl te gaan!

Om alvast even wat hierover te vertellen. We hebben hier een gids geboekt, en om half 9 moeten vertrekken we bij een hotel richting het gebied. Dit is een 2 uur durende heen en terugreis + rondleiding. Om ook een idee te krijgen wat dit inhoud wil ik jullie graag naar dit filmpje verwijzen:

http://llink.nl/3opreis/uitzendinggemist_player.php?id=6010630 (van het tvprogramma 3 op reis)

http://chernobylreizen.nl/overchernobyl (de reisorganisatie waarmee we gaan!)

Dag 4: Dagje Lviv, Львів, Lemberg, Lvov Լվով en Leopolis

привіт всім (betekend: hallo allemaal)

Rond negen uur ging de wekker. Half 10 zaten we aan het luxe uitgebreid, het speciaal voor ons bereidde Oekraïense ontbijt. We gingen buiten zitten om van het mooie weer te genieten. Alleen Siemen had appel in z’n pannenkoekjes, de rest was hier zoals gewoonlijk stik jaloers op! Hierna besloten we om een stadswandeling te maken via een kaart uit de Lonely Planet. Wim had al snel de taak van reisleider op zich genomen en een kwartier later wisten we totaal niet waar we op de kaart waren. Toen Martijn het overnam werd het er echt niet beter op. Het was gewoon een kaart die niet overeenkwam met de werkelijkheid. De zin “staat niet op de kaart” werd redelijk vaak uitgesproken.

We gingen eerst naar Chevchenko standbeeld. Vraag ons niet wie dat was. Dit is het midden van de stad. Andere belangrijke spots waren een theater, een synagoge, een paar kerken en de castle hill. Geluncht hebben we in het Cabinet Café. De ober moest steeds twee trappen op en af lopen om het voedsel te brengen. Na het eten kochten we een kaartje voor internet dat in totaal 19 euro koste, waarbij we dus 6,432 beltegoed hadden en 1 gig aan internet. Dit is handig om onderweg even wat informatie op te zoeken en onze blog bij te werken in hotels mochten we geen internet hebben.

We hebben ook een grote overdekte markt gezien waar er verschillende soorten groentes, vlees en vrouwelijke kleding werd verkocht. Hier zagen we ook een bak met karpers. Een klant bestelde een vis en het visvrouwtje haalde een levende vis uit de bak en deed die in een plastic zak. Hier hebben we een filmpje van gemaakt en die staat onderaan tussen de foto’s. De visvrouw werd trouwens nog flink pissig op Siemen omdat hij haar filmde.

Even later kwamen op de hoofdstraat van Lviv uit waar vele winkel aan beide zijde van de straat aanwezig waren. Weer viel ons op dat 90% van de winkels vrouwenkleding verkocht. Hier kwamen we een promo-bloemenbak tegen voor het EK 2012. Bij de Mc Donalds kochten we 4 ijsjes voor een euro (hoezo goedkoop). Even later kwam een mafkees Wim een parachutesprong aanbieden. Jeroen zei: flikker op. Toen ging ie weg.

We hadden tijdens de tour al een plek gevonden om te gaan dineren. Dit restaurant werd namelijk aanbevolen door de Lonely Planet. We hadden ook een hoge toren beklommen, die een fantastisch uitzicht bood over Lviv. Er staan wat foto’s van deze Madurodam huisjes en vergezichten op de site.

Het diner was heerlijk. We zeggen het nog maar één keer want het begint clichématig te worden, maar het  was spotgoedkoop. In totaal waren we 70 euro kwijt en we hadden lux gedineerd (wijn, voorgerecht, voorvoorgerecht, en hoofdgerecht: kwalitatief goed eten). Er was ook een Nederlandse ondernemer aanwezig. Martijn sprak hem aan. Hij wist te vertellen dat de vrouwen in Oekraïne vaak in korte rokjes rondliepen en dat het gemiddelde hotel in het binnenland geen ramen heeft. Daarna hebben we een terrasje gepakt. Hier hebben we even gerelaxt om daarna richting het hotel te gaan. Daarna hebben we dit verslag getypt en gaan nu heerlijk slapen.

Morgen lekker lang rijden, een trip van Lviv naar Kiev, dus vroeg op. Vandaar dat we nu maar dromen over het mooie Oekraïne en alles wat het ons gaat brengen.

Martijn, Siemen, Wim en Jeroen.

Oja, we willen jullie graag allemaal bedanken voor de reacties. Dit vinden we erg leuk om elke keer weer te lezen. We verheugen ons elke keer er elke keer weer op. Dus ga vooral zo door!

 
Een stukje van de rondwandeling die we door lviv gelopen hebben.

En zoals jullie vast leuk zullen vinden, aardig wat foto’s die we gemaakt hebben van het mooie Lviv.

Dag 3: De reis van Krakau naar Oekraïne (Lviv)

De dag begon vandaag om 7 uur!! We hadden de planning om een groot stuk om te rijden omdat Martijn een zieke werknemer thuis moest gaan controleren. Na wat telefoontjes kwam hij erachter dat dit niet meer nodig was en konden we de “korte”route naar Lviv nemen. We zaten om half 9 in de auto nadat we een goed ontbijt hadden gehad.

Rond een uur of 11 begonnen we toch wat honger te krijgen en besloten we om bij een hele grote supermarkt wat middag eten te halen. Dit aten we buiten bij de auto op.

Martijn kende ene Johan en die ging ook naar Oekraïne, met z’n vriendin en nog een koppel. We (martijn) beslo(o)t(en) om ze te ontmoeten bij een plaatsje vlak bij de grens van Oekraïne en Polen om daarna wat te lunchen. Ze arriveerden een half uur na ons bij dat plaatsje. Toen we het plaatsje binnen reden was net het plaatsje afgesloten voor verkeer. Als echte Nederlanders besloten wat omwegen te nemen, maar echt alles was afgesloten. Op een gegeven moment kwamen we erachter dat er een tour de polski bezig was. We besloten de auto’s aan de kant te zetten en de renners aan te moedigen. Filmpje van de renners is onderaan dit bericht.

Omdat wij al geluncht hadden reden wij door naar de grens. Later zouden we Johan en consorten weer treffen bij de grens. We hebben anderhalf uur moeten wachten en de controles duurden ook nog een half uur in totaal. Vlak voordat we wegrijden zei de Oekraïense diender waarschijnlijk ‘goede reis’ in het Oekraïense. Martijn dacht echter dat hij nog naar de bagage wilde kijken. Dit leidde tot veel verwarring waardoor die diender nog flink chagrijnig werd en Martijn toch even lijkbleek werd. Maar goed, uiteindelijk konden we doorrijden. 

De wegen in Oekraïne waren duidelijk slechter dan de Poolse wegen. Je kon meteen merken dat Oekraïne niet tot de EU behoort. Slechte wegen, plaatselijke holbewoners en bussen die tijdens het rijden bijna omvielen (overhellend naar links/rechts). We waren net de grens over en het eerste wat Jeroen zag waren 2 vrouwen die rustig over staat liepen. Dit vond hij zo imposant dat hij hier welgeteld 1 foto van moest maken. De rest van de mooie vrouwen worden keurig nog door hem op de foto gezet zodat jullie er ook van kunnen genieten (en geloof mij, dit zijn er genoeg!). 

Lviv ligt vrij dicht tegen de grens aan. Ons hotel is echt één van de luxer hotels, 4 sterren en ligt midden in het centrum. We besloten om nog even wat te gaan eten in het centrum van Lviv. We kwamen een gedeelte tegen voor de rijkste van de rijksten. Daar stonden toch wel een paar mooie wagens. We besloten toch maar ff verder te lopen, om maar naar het centrum te gaan waar we een mooi en luxe restaurant tegen kwamen. Het eten was super en wederom weer super goedkoop. Tijdens het eten kwamen we erachter dat de tijd in Oekraïne een uur vooruit staat, eigenlijk een uur en 6 minuten (overal loopt de klok nog 6 minuten voor), maar hoe dit kan is een raadsel. Mocht iemand dit weten laat het ons weten! Maar goed, na het eten gingen we weer terug naar het hotel want het begon toch aardig af te koelen. Daar typten we dit fantastische verhaal, in de kroeg van dit mooie hotel onder het genot van een heerlijk Oekraïns biertje (wat erg goed smaakt!).

Welterusten en morgen gezond weer op,

Wim, Jeroen, Siemen en Martijn.

Dag 2: De reis van Strzelin via Auswitch naar Krakau

De dag begon al om half 8. Nadat Martijn Wims ontbijt had opgegeten gingen we op weg naar Auswitz.  De rit duurde ongeveer twee uurtjes. We boekten een Engelstalige rondleiding. De rondleiding ging door de 2 kampen en duurde in totaal 4 uur. Het was heel indrukwekkend om de gebouwen te zien en de verhalen te horen. Er waren eigenlijk twee kampen: Auswitz 1 en Auswitz 2. De tour begon in Auswitz 1. Dit was het meest menselijke deel van het kamp. Auswitz 2 is veel massaler en veel onmenselijker. Het was bloedje heet, dus we konden ons goed voorstellen hoe de gevangenen zich hebben gevoeld op zo’n warme dag. Echt gruwelijk wat zich daar heeft afgespeeld, 1,2 miljoen doden.

De reis ging verder naar het hotel in Krakau. Na een uurtje rijden dumpten we onze spullen in het hotel en gingen we naar het centrum van Krakau. Na een kort rondje op het mooie plein van Krakau gingen we het Hard Rock Cafe binnen, en daar zagen we hoe Duitsland Argentinië tot op het bot vernederde. Onze magen begonnen te knorren, dus we besloten om op het plein ergens te gaan eten. De twee criteria waren: goed eten en goed zitten. We zaten lekker in de schaduw met uitzicht over het plein dus het vakantiegevoel begon steeds groter te worden. Na een leuke wandeling door Krakau, waarbij heel veel hoge piefen aanwezig waren in de stad, gingen we voetbal kijken in een kelder. Bier was goedkoop, scherm was groot, dus dat zat wel goed.

Na het voetbal gingen we naar het hotel en daar was een schitterende Poolse bruiloft bezig, die tot diep in de nacht zal duren.

Groetjes weer van ons.

Hier weer wat foto’s

Dit is de route die we vandaag afgelegd hebben.

De eerste dag

Na eenmaal afgezet te zijn op Eindhoven airport door de lieve vader van Wim, konden we meteen inchecken en door de douane. Siemen dacht zo slim te zijn om een vermist flesje water door de douane te smokkelen, echter kwamen ze hier achter. Dus kon hij bijna afgevoerd worden. Gelukkig mochten we toch richting het vliegtuig. Na een periode wachten (waar Jeroen bijna zijn telefoon door de ruit naar buiten had gegooid) zijn we richting het vliegtuig gelopen. Helaas had Wim geen plekje voor ons vrijgehouden zodat we pas als een van de laatste het vliegtuig in konden.

Om 14:05 vertrokken we met het vliegtuig naar Polen. De heenreis was erg goed gegaan. We kwamen ook netjes op tijd aan. Om 15:35 waren we geland, en niemand zal het geloven maar Martijn was gewoon op tijd. Tot onze grote verbazing had Martijn een Pools kapsel (zie foto’s) Na snel in de auto gestapt te zijn, gingen we richting het centrum van Wroclaw.

We wilden natuurlijk ergens de wedstrijd zien. Ergens op een fantastisch plein in het centrum werd de wedstrijd Nederland tegen Brazilië op een groot scherm uitgezonden. We hadden net het doelpunt van Brazilie gemist, maar de rest van de wedstrijd hebben we helemaal gezien. Het plein was zoals ik al zei schitterend. Volgens Martijn waren alle gevels pas gerenoveerd. We hadden afgesproken dat Martijn vandaag het eten mocht uitzoeken (Rodeo Drive American Bar & Grill), de rest van de vakantie maken de anderen uit waar we gaan eten.

Na het eten en een rondje plein gingen we met de jeep naar het kantoor van BAM vermeer (waar martijn werkt). Onderweg kregen we een uitgebreide rondleiding van Martijn door het gebied. O ja, het was schitterend weer, beter dan in Nederland want het was 33,354 graden.

Knuffels uit een sauna (kantoor) van Martijn.

Wim, Siemen, Jeroen en Martijn.

Dit zijn onze foto’s van de eerste dag.

Tijd voor de vlucht

Nog 2 uurtjes en dan is het zover. We vliegen vanuit eindhoven om 14:05 (volgens planning) met wizzair en de bedoeling is om rond half 4 aan te komen.

Dan haalt Martijn ons op en gaan we meteen voetbal proberen te kijken, want Nederland missen kan natuurlijk niet!

We zullen proberen om deze blog zo veel mogelijk te updaten!

Groetjes Siemen

De voorbereiding

Dit is ons eerste bericht. We zijn van plan om een reis door Oekraïne te maken.
De reis gaat totaal 2 weken duren, van 2 juli 2010 tot 16 juli 2010. In deze 2 weken proberen we zoveel mogelijk van Oekraïne te zien. Om dit mogelijk te maken is een goede voorbereiding van groot belang.

We hebben ongeveer per dag bepaald wat we willen gaan doen.

Datum:	Aantal te rijden km:	Wat gaan we doen:	Waar overnachten we:
Vr 2 juli 2010	Vliegen + 40	Vlucht vanaf eindhoven om 14:05 naar wroclaw	Maria-hotel in Strzelin (Polen)
Za 3 juli 2010	280	Dagje naar Auswitch en rijden door naar Krakow	Hotel Srebrnagora in Krakow (Polen) http://www.srebrnagora.net/index.html
Zo 4 juli 2010	320	Rijden naar Lviv (Oekraïne)	Hotel Dnister http://www.dnister.lviv.ua/en/
Ma 5 juli 2010		Lviv bezoeken	Hotel Dnister http://www.dnister.lviv.ua/en/
Di 6 juli 2010	560	Reis van Lviv naar Kiev	Russhotel http://www.hotelrus.kiev.ua/en.html
Wo 7 juli 2010		Dag naar Chernobyl	Via http://www.chernobylreizen.nl/chernobyl Russhotel http://www.hotelrus.kiev.ua/en.html
Do 8 juli 2010		Kiev bezoeken	Russhotel http://www.hotelrus.kiev.ua/en.html
Vr 9 juli 2010	450	Vertrek richting de Krim, van kiev tot dnipropetrovsk	Ergens in dnipropetrovsk, nog niet geboekt.
Za 10 juli 2010	550	Aankomst in de Krim	Yalta Intourist Hotel http://hotel-yalta.com/en/
Zo 11 juli 2010		Zwemmen	Yalta Intourist Hotel http://hotel-yalta.com/en/
Ma 12 juli 2010	900	reisdag richting gebergte, ergens overnachten, bij mooi weer langer in de krim.
Di 13 juli 2010	350	laatste stuk naar gebergte en gebergte verkennen	Street. D. Galicki, 3 plaats: Vorokhta Avangard Hotel +38-03434-41258
Wo 14 juli 2010	820	reisdag naar Strzelin (12:00 uur vertrek), Polen 11 uur volgens google + Grensovergang	Maria Hotel (Polen)
Do 15 juli 2010	420	aankomst 0:00 uur in strelin. Martijn gaat  werken.	‘s Nachts rijden naar Nederland
Vr 16 juli 2010	1000	04:00 uur aankomst in Nederland

De route die we ongeveer gaan rijden ziet er ongeveer zo uit:

Dag 1: van Wroclaw naar Strzelin, 38,5 km, 37 min rijden
 

Dag 2: van Strzelin naar auswitch naar krakow, 277 km, 3:20 uur rijden

Dag 3: van Krakow naar Lviv, 320 KM 5 uur rijden

Dag 5: Van Lviv naar Kiev 542 KM 7:14 uur rijden

Dag 7: van Kiev naar Chernobyl, 133 KM, 2 uur enkele reis, dus 266 km totaal

Dag 9: van Kiev naar Dnipropetrovsk, 446 km, 6:30 uur

Dag 10: van Dnipropetrovsk naar Yalta (de krim) 652KM, 8:43 uur
 

Dag 12: van Yalta (de krim) naar Vinnytsja 842 KM, 10:53 uur

Dag 13: van Vinnytsja naar Vorokhta,415 KM, 5:52 uur

Dag 14: van Vorokhta naar Strzelin, 811 KM, 11:00 uur rijden

Dag 15: Van Strzelin naar Oisterwijk 1000 KM, 9:11 uur rijden